Şiir Köşesi

Haşim Nezihi Okay, pek coğumuzun ismini hatırlamadığı ama aydınlanma döneminin çok değerli eserler vermiş şairlerinden biri. 1904 yılında Amasya’da doğdu. 94 yıllık yaşamı 9 Mayıs 1998 günü İstanbul’da sona erdi.  Tüm yaşamı boyunca yurdun değişik köşelerinde edebiyat öğretmenliği yaptı. Önceleri aruz vezni ile yazdığı şiirleri daha sonra hece vezni ile yazmaya başladı. Halk edebiyatı konusunda öncü çalışmalar yaptı, pekçok halk ozanının yapıtlarını ortaya çıkarttı, Dadaloğlu, Köroğlu, Aşık Sümmani, Seyrani gibi halk ozanları üzerine inceleme kitapları yayınladı. Eşiyle birlikte, gözlerden uzak, sakin ve saygın bir yaşam sürdü.

Geride bıraktığı duygu yüklü şiirlerden iki tanesini sizlerle paylaşıyoruz.

YİNE SANA

“Şefkat dolu gözlerin üstüme çevrilince
Sıcak bakışlarında ömrümü okuyorum
Onlar ne kadar tatlı bilsen ne kadar ince
İncinecekler diye her lahza korkuyorum

Sonsuz karanlığında hayat denen bu yolun
Ben hep senden cesaret ve kuvvet almadayım
Ellerin ellerimde, yorgun başında kolum
Ey bütün kâinatım, günüm, güneşim, ay’ım

Bu sıcak hislerimi ah nasıl anlatayım?”

HAYAL

Takvimden bir yaprak kopardım kızım,
Ömründen bir günün gitti diye yan!
Bu günden kalacak ne arda kızım,
Bir yığın hatıra, bir siyah duman.

Bu akşam bembeyaz perdelerini,
Yine sen erkenden indir elinle…
Ve sonra, koltuğa bırak kendini,
Odan da bir lahza sükutu dinle.

Saatler uzarda sabaha yakın,
Ansızın gözlerin dolarsa yaşla.
Odan da bir hayal bekle ve bakın.
Titreyen sesinle bir şarkı başla.

Bir gölge görürsen kızım o anda,
Yaklaşan hayale deme sakın “Kim?”
Böyle hep geç vakit sıcak odan da,
Dolaşan o hayal, BİL Kİ HEP BENİM…