Şiir Köşesi

Fazıl Hüsnü Dağlarca

Fazıl Hüsnü Dağlarca, 1914 yılında İstanbul’da doğmuş, 15 Ekim 2008 yılında 94 yaşında İstanbul’da yaşama veda etmiştir. Çok yazan, çok üreten bir edebiyatçı idi. Türk şiirinin en büyük şairi olarak adlandırıldı. Türkçe’ye çok büyük önem verirdi. “Türkçem, benim ses bayrağım” sözü kendisine aittir. Türk Dil Kurumu üyeliği yaptı. Dil Devrimi’ne yürekten bağlıydı. Bir yazısında şunları söylemişti:

“Türk Dil Kurumunu kurarken Mustafa Kemal’in tek mutsuzluğu vardı
Türkçeyi sevdiğini daha Türkçe söyleyememek
Kimilerinin şimdi tek mutluluğu var
Türkçeyi sevdiklerini daha Osmanlıca söylemek….”

Cumhuriyet Gazetesi’nde 2005 yılında yayınlanan bir söyleşide, 90 yaşını aşmasına karşın, kendisini hala çocuk olarak gördüğünü, dünyadaki en önemli kavramın ‘çocuk’ olduğunu ve çocuklara mutlaka cok değer verilmesi gerektiğini söylemiştir.  Okuldaki tum cocuklardan “Bana ömrünüzden birer dakikanızı verir misiniz? Eğer verirseniz ben biraz daha yaşarım, ne iyi olur.” İsteğinde bulunmuş ve eklemiştir: “Ben 90 yaşında bir çocugum ve hep böyle kalacağım”

“neden herkes güzel olmaz / yaşamak bu kadar güzelken?” dizeleri yine kendisine aittir.

Ölümünden sonra Kadıköy Mühürdar’daki evinin müze yapılmasını vasiyet etmiştir. Prof. Tankut Öktem’in 2000 yılında yaptığı bronz heykeli Kalamış Parkı’ında bulunmaktadır.

Dört Yapraklı Yonca adlı güzel şiirini aşağıda sizlerle paylaşıyoruz:

Çıkamaz çocukluğundan dışarı
Kimse.
Oynamamız bundandır.
Kara toprakla binlerce yıl.

Çıkamaz çocukluğundan dışarı
Kimse.
Bundandır sevmemiz
kiraz ağaçlarını.

Çıkamaz çocukluğundan dışarı
Kimse.
Kardeşliğimiz bundandır
Mavi sularla binlerce yıl.

Çıkamaz çocukluğundan dışarı
Kimse
Bundandır inanmamamız
Kocaman bombalara.