Şiir Köşesi

Bu sayımızda, ölümünün 34. Yılında Özdemir Asaf’ı anıyoruz. 11 Haziran 1923 yılında doğan ve gerçek adı Halit Özdemir Arun olan Asaf, 28 Ocak 1981 günü 57 yaşında aramızdan ayrıldı.

Her zaman sevecen ve şakacı biri olarak tanınmıştır. “R” harfini söyleyememesi bazen başına komik olayların gelmesine neden olmuştur. Kızı Seda Arun’un anlattığına göre,  Özdemir Asaf, Karaköy’e gitmek için taksiye bindiğinde, yine “R” harfini söyleyemeyen taksici “Neğeye gidiyoğsun” diye sorar,  taksici ile dalga geçtiğini düşünmemesi için “Kağaköy’e” diyemez, “Eminönü’ne” der, oradan Karaköy’e yürür.

Can Yücel, Özdemir Asaf’ın cenazesinden sonra “Cenaze Dönüşü” adlı şiirini yazar. “Anlaşıldı bu / R’lerin intikamı / Onlar yuttu Özdemir Asaf’ı” .

Artık özdeyiş olmuş pekçok bilinen sözü vardır. “Zamanında taze yenmemiş bir ekmeği, başkasına bayat yedirme denemesidir, öğüt vermek.”  veya “ Bu hayvan o kadar vahşi ki, üstesinden ancak insan gelebilir.” gibi…

Kendisini kısa şiirlerinden birkaçı ile analım:

“gelirken ağlamıştın orası için

bil giderken de ağlayacaksın

burası için”

“senden yana olanların da

sana karşı olanların da bir değeri yok

seni anlamadıkça”

“okulda anladıkça başaracaksın

hayatta başardıkça anlayacaksın

gelecek mutlu-mutsuz inanmasan da

gözlerin yaşardıkça anlayacaksın.”